วันหนึ่งระหว่างที่อาตมากำลังฉันเพลอยู่ก็มีโยมท่านหนึ่งโทร.มา
‘ พระอาจารย์เหรอคะ นี่อาตมาเองนะคะ’
‘ หา อะไรนะ’
‘ พระอาจารย์เหรอคะ นี่อาตมาเองค่ะ’
‘ ถ้าโยมแทนตัวว่าอาตมา แล้วอาตมาจะแทนตัวอาตมาว่าอะไร’
‘ อ๋อ ขอโทษค่ะ’
หลังจากนั้นก็คุยธุระกันจนจบ อาตมาก็กล่าวว่า
‘ เจริญพร’
‘ ค่ะ เจริญพรเช่นกัน’
แน่ะ มีอวยพรให้พระด้วย
ข้างต้นก็คือ สิ่งที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยๆ ระหว่างพูดคุยกับเหล่าญาติโยม จนถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับอาตมาไปแล้ว หรืออย่างก่อนหน้านี้มีโยมผู้หญิงคนหนึ่ง เดินถือสังฆทานมาอย่างมาดมั่นพอเข้ามาในกุฏิแล้ว เธอก็มุ่งตรงไปที่พระบวชใหม่รูปหนึ่งทันที
‘ ถวายสังฆทานค่ะ’
พระบวชใหม่ด้วยความที่ยังจำบทสวดต่างๆ ไม่ค่อยคล่องนัก จึงหยิบหนังสือขึ้นมาดู
‘ ไม่ต้องค่ะ’ โยมผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างหนักแน่นตามสไตล์สาวมั่น
‘ ดิฉันท่องได้ค่ะ เพราะคุณยายพาเข้าวัดตั้งแต่เด็กๆ’ เธอพนมมือขึ้น ก่อนกล่าวว่า
‘ อิมานิ มะยัง ภันเต สะปะริวารานิ คิกขุ สังโฆ’ ( ที่ถูกต้อง จะต้องเป็น ภิกขุ สังโฆ)
พระบวชใหม่มีสีหน้างุนงง ก่อนหันมาถามอาตมา
‘ คิกขุสังโฆ นี่มันฟังทะแม่งๆ นะหลวงพี่’
อาตมาเกรงว่าโยมผู้นั้นจะหน้าแตก ก็เลยตอบไปว่า
‘ คิกขุ แปลว่า น่ารัก สังโฆ แปลว่า สงฆ์ คิกขุสังโฆ ก็คือ แด่พระสงฆ์ผู้น่ารัก’
เท่านั้นแหละ พระใหม่รูปนั้นนั่งยืดทั้งวันเลย
แต่ก็มีบางกรณี ที่การพูดผิดของคุณโยมทำให้อาตมาแทบจะสำลัก
อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ มีโยมท่านหนึ่งโทรศัพท์มา
‘ หลวงพี่ขา ขอเรียนเชิญนิมนต์ค่ะ’
‘ ไปไหนล่ะโยม’
‘ ไปมรณภาพที่บ้านน่ะค่ะ’
โห นิมนต์พระไปตายถึงที่บ้านเลย อาตมาจึงบอกไปว่า ถ้านิมนต์ไปงานศพไปให้ได้
แต่ถ้าเชิญไปมรณภาพนี่ ช่วงนี้อาตมาไม่ว่างจริงๆ ขอตัวเถอะนะคุณโยม
*ใช้ชมเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น