ที่โต๊ะอาหาร แม่วางจานที่มีปลาทูไหม้เกรียมบนโต๊ะต่อหน้าพ่อ และทุกๆคน
ผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร
แต่... พ่อไม่พูดอะไร และตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ตัวนั้น และหันมาถามผมว่า ที่โรงเรียน เป็นอย่างไรบ้าง
คืนนั้น หลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่าได้ยินแม่ขอโทษพ่อ ที่ทอดปลาทูไหม้ และ ผมไม่เคยลืม ที่พ่อพูดกับแม่เลย
"โอย... ผมชอบ ปลาทูทอด เกรียมๆ อร่อยมาก นะแม่"
คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอน และถามพ่อว่า "พ่อชอบปลาทูทอด เกรียมๆ จริงๆ เหรอ"
พ่อลูบหัวผม และตอบว่า
"แม่ของลูก ทำงานหนัก มาทั้งวัน...
ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูด ที่ต่อว่า กันนั้นต่างหาก ที่จะทำร้ายกัน"
"ชีวิตคนเราเต็มไปด้วย ความไม่สมบูรณ์แบบ และ แต่ละคน ก็ ไม่ได้เกิดมา สมบูรณ์แบบตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไร ดีกว่าใครๆ"แต่สิ่งที่ พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิต คือ.....
การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และ ของตัวเอง
การเลือก ที่จะยินดีกับ ความคิดต่างกันของแต่ละบุคคล เป็นสิ่งสำคัญ ในการรักษา ชีวิตครอบครัว ที่มีความสุข และยืนยาว
“ชีวิตเรา สั้นเกินกว่า ที่จะตื่นขึ้นมา พร้อมกับความเสียใจ ที่ว่า เราทำผิดกับคนที่เรารัก และรักเรา
ให้ดูแล และทะนุถนอม คนที่รักเรา และพยายามเข้าใจ และให้อภัย จะดีกว่า"
** ถ้าเรารู้ เราจะ ทำไหม? **
• เราจะบีบแตร ใส่คนที่ ยืนยึกยัก ริมถนน แยกที่ผ่านมาไม๊– ถ้าเรารู้ว่า เค้าใส่ขาเทียม• เราจะเบียดชน คนข้างหน้า ที่เดินช้ามากไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า เค้าเพิ่งตกงาน
• เราจะขำ คนที่ แต่งตัวเชยไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า เค้ามีชุดเก่ง แค่ชุดเดียว
• เราจะรำคาญ สาวโรงงาน ที่มาเดิน พารากอนไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า นั่นคือ การฉลองวันเกิดของเธอ
• เราจะหมั่นไส้ ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่น คนนั้นไม๊ – ถ้ารู้ว่า แกเป็นมะเร็ง ขั้นสุดท้าย
เรารู้แจ่มชัดเสมอ…ว่าชีวิตเรา กำลังเจออะไร แต่เรา ไม่มีวันรู้ว่า " คนที่เราเจอ – กำลังเจอ กับอะไร "
**โลก กว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา**มองข้าม เรื่องเล็กๆน้อยๆไปบ้าง ให้โอกาส และให้อภัย มีความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน จะได้รัก และอยู่ด้วยกัน อย่างยั่งยืนยาวนาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น